Oase van Werkvermogen

Ik ontdekte deze zomer mijn Karl May pockets op zolder en werd terug naar mijn jonge jaren gekegeld. De meeste lezers zullen Karl May in verband brengen met Winnetou en Old Shatterhand maar even avontuurlijk zijn de verhalen van Kara Ben Nemsi en Hadji Halef Omar in de Oriënt. Zij trekken door woestijnen en bergachtige gebieden maar vinden altijd een onderkomen in een van de heerlijke oases waar het bronst van gezellige activiteit, diversiteit en hemels geluk. In schril contrast met de verzengende hitte en ziekmakende droogte van de omgeving.

Is onze arbeidsmarkt te vergelijken met een oase of evolueert ze eerder naar een dor landschap? Het is in elk geval duidelijk dat het onwelzijn op het werk de afgelopen jaren is toegenomen zo blijkt uit de werkbaarheidsmonitor van de SERV. Dat is een erg verontrustende vaststelling. Die toename situeert zich ook manifest bij de essentiële sectoren zoals de zorg- en gezondheidssectoren, de transportnijverheid, de voedingsindustrie en het onderwijs. In die sectoren zal door de COVID 19 crisis het onwelzijn op het werk zeker niet verminderd zijn. Wel integendeel, zo blijkt bijvoorbeeld uit de ZorgSamen-barometer dat de psychische vermoeidheid bij zorgverleners substantieel is gestegen, in die mate dat een op tien denkt de sector te verlaten ... De vrees bestaat dat de mentale druk bij iedereen is verhoogd door de gevolgen van de corona-crisis; thuiswerk ging immers veelal gepaard met de opvoeding van de kinderen, gezondheidsbekommernissen wogen constant op het private en professionele leven, thuiswerkers werden vaak nog geconfronteerd met Tayloristische controle-mechanismen of leden onder ‘zoom’-moeheid, inkomensverlies en werkloosheid dreigden voor vele medewerkers in de hardst getroffen sectoren, etc...

Er is dus dringend een aanpak nodig in alle sectoren en bedrijven die duurzame werkbaarheid verzekert. Het Fins concept van het Huis van Werkvermogen, ontwikkeld door Prof. Ilmarinen, biedt hier een concreet perspectief. Het Huis van Werkvermogen houdt in dat er een duurzame en continue ‘match’ wordt bewerkstelligd tussen bedrijf en medewerker. Die ‘match’ heeft niet enkel betrekking op de afstemming van de competenties van de medewerker met de vereisten van het bedrijf, maar integreert ook de fysieke en mentale gezondheid van de medewerker, zorgt voor een afstemming tussen de waarden van medewerker en bedrijf en biedt een evoluerend kader aan dat werken aantrekkelijk maakt door billijke arbeidsvoorwaarden, loopbaanmogelijkheden, ergonomische aanpassingen en regelvrijheden te voorzien. Prof. Ilmarinen ontwierp ook een Workability Index (WAI) die toelaat het individueel werkvermogen in kaart te brengen en hierop een dialoog tussen HR en medewerker te organiseren. Zo ontstaat er een holistische HR aanpak die een duurzaam werkvermogen verzekert en duurzame arbeidsrelaties faciliteert. Dat is de basis voor een arbeidsmarkt waar mensen met veel zin en goesting langer willen werken.

Als alle bedrijven snel overgaan, daarbij ondersteund door de overheden en de sectorfondsen, tot het implementeren van het Huis van Werkvermogen, wordt de arbeidsmarkt een Oase van Werkvermogen waar het goed vertoeven is! Aan de slag dus!