Deze column gaat over de diverse stromen binnen het onderwijssysteem : de in- en uitstroom, de zij-instroom, … De aanleiding waren twee gelijkluidende verhalen van zij-instromers die vol goede moed begonnen maar omwille van de heterogeniteit van de klaspopulatie afhaakten.

In zijn lezenswaardige paper ‘De grenzen van het activeringsbeleid. Over hele, halve en schijnoplossingen’ stelt Prof Em Ludo Struyven dat de switch van passief uitkeringsbeleid naar activerend arbeidsmarktbeleid de belangrijkste paradigmashift is van de voorbije decennia.  Hij noemt het wel een hobbelig parcours waarbij de slinger voortdurend heen en weer ging van het individueel schuldmodel naar een collectief verantwoordelijkheidsmodel. Met de recente voorstellen van sommige politieke partijen en arbeidsmarktdeskundigen om de uitkeringen fors te beperken is de balans weer aan het overhellen naar het schuldmodel. In mijn ‘10 Geboden van de Activering’ geef ik weer wat voor mij de krachtlijnen zijn van een evenwichtig en rechtvaardig activeringsbeleid : 

Het lijkt wel of er enkele donkere kanten zijn aan onze samenleving als we naar het nieuws kijken : oorlog, genocide, onlusten, ruziënde politici, schendingen van de mensenrechten, geweld tegen LGBTQ doelgroepen, … Zo ook staat HR vandaag stil bij de donkere kanten van organisatie- en personeelsbeleid. Maar door zich al te fel op de donkerte te focussen, heeft men geen beeld meer van het licht, de zon, de sunny kant van HR. 

Neen, in deze blog probeer ik niet jullie te overtuigen ‘Maoïst’ te worden, toch niet in de zin van de leer van de Chinese communistische partij 😊 .. Wel wil ik het belang van het nieuwe MAOïsme onderlijnen, het belang van Moreel Ambitieus Ondernemen .. met dank aan de Nederlandse opiniemaker Rutger Bregman. 

In verkiezingstijden duiken vaak holle slogans en stoere stellingen op … Nu ook weer vanuit verschillende partijen over de noodzaak om de werkloosheidsuitkeringen te beperken in de tijd. Alsof zo’n beperking de arbeidsmarktproblemen zou oplossen …

Ook de arbeidsmarkt kampt met taaie taboes … met name met betrekking tot het eindeloopbaanbeleid. Maatregelen die hun oorsprong vonden in een andere arbeidsmarktcontext worden onder één of andere vorm gehandhaafd .. met soms tegengestelde effecten op de werkvloer.

Arbeidsmarktexperten nemen het begrip ‘full employment’ in de mond om de huidige arbeidsmarktsituatie te schetsen. Maar is dat zo met een werkzaamheidsgraad van 77 à 78%? Heeft elk talent een plaats op de arbeidsmarkt of de kans gekregen om de stap naar werk te zetten?

Ook op de arbeidsmarkt wordt niet altijd de juiste taal gehanteerd .. maar gebruikt men soms begrippen die mensen stigmatiseren of verkeerde associaties oproepen.