Bermudabanen

Neen, ik ga het hier niet hebben over jobs waarbij je tijdens de zomerse hitte bermudashorts mag dragen maar wel over de jobs die Simon van Teutem beschrijft in zijn boek “De Bermuda-Driehoek van Talent”. De auteur reflecteert in dit boek over de aantrekkingskracht van jobs in de consultancy, het bankwezen en de advocatuur op hemzelf en zijn hooggeschoolde generatiegenoten. Die treden de wereld van de zakelijke dienstverlening binnen met hoge verwachtingen. Zo hopen ze enkele jaren rijke en dikbetaalde ervaringen op te doen om zich dan op een maatschappelijk project te smijten. Helaas komt het er dat nooit van omdat de grootspelers van deze sector hen in de sector ‘gevangen houden’. Bonussen, extralegale voordelen, prestatiedwang, hoge CV-scores, prestigecadeaus en beloofde doorgroeimogelijkheden fungeren als enkelbanden. Ontsnappen lijkt onmogelijk. Nochtans vergen deze voor de buitenwereld hoog aangeschreven jobs in weerwil van hun reputatie geen uitzonderlijke vaardigheden. Ze zijn vrij repetitief, eentonig en weinig creatief maar slorpen wel veel werk- en vrije tijdsuren op. Het echt talent verdwijnt in de Bermuda-Driehoek.

Van Teutem stelt zich de vraag hoe de wereld eruit zou zien indien dit hooggeschoold talent zich met de echte maatschappelijke uitdagingen zou bemoeien in plaats van nog maar eens een managementschema, exceltabel of IT-tool te verkopen. Die vraag geldt trouwens voor heel wat jobs, niet enkel in de private sector maar ook bij de overheid. Wat is bijvoorbeeld de maatschappelijke meerwaarde van dossierbehandelaars die ingewikkelde voorwaardenlijstjes moeten afvinken om rechten of gelden toe te kennen, van juristen die complexe en veranderende realiteiten willen vatten met gedetailleerde regelneverij, van welzijnswerkers, arbeidsbemiddelaars, leerkrachten, jeugdwerkers .. die te veel tijd moeten steken in administreren en registreren, van inspectiediensten die het kluwen van regeltjes controleren maar voorbijgaan aan de essentie, van CEO’s en HR-professionals die het aanwervingsproces baseren op allerlei zogenaamd objectieve bevragings- en testbatterijen en daardoor voorbijgaan aan de verborgen en onontgonnen talenten van kandidaten? En ik zou zo nog een tijdje kunnen doorgaan …

Hoog tijd dat we deze bermudabanen de zee in kieperen en banen creëren waarin mensen hun echte talenten kunnen inzetten met een maximale maatschappelijke meerwaarde!