KunstWerken

Één van de mensen die me continu weten te inspireren is Stefan Perceval, directeur van HET GEVOLG, artiest-acteur maar vooral een ‘talentenfluisteraar’. Hij laat vluchtelingen, nieuwkomers, personen met beperkingen, mensen in armoede, … door hun verhalen tot kracht en zelfvertrouwen komen. Hij gebruikt kunst en theater als kracht van verandering en persoonlijke ontwikkeling en om hun talenten zichtbaar te maken. Zijn statement is : wat is ‘earth’ zonder ‘art’? Juist ja : ‘eh’ … een hapering in het systeem, een twijfel over de meerwaarde, een halt aan creativiteit en ontplooiing, een verlies aan schoonheid, iets onafgewerkts, ….

Moeten we kunst niet meer omarmen en accentueren in de wereld van werk, moeten we kunst en werk niet beter en ruimer aan mekaar koppelen? En dit niet zozeer door een kunstwerk te plaatsen bij een nieuw overheidsgebouw maar ook door de kunsten te gebruiken als hefboom voor maatschappelijke en professionele integratie zoals Stefan Perceval doet. Zo krijgen de betrokken personen een brede rugzak aan generieke vaardigheden mee die ook op de arbeidsmarkt erg gewild zijn. Stefan vertelde het verhaal van de ‘vervelende Turk Dada’ die naar hier is gevlucht, zijn gezin verloor en amper kon communiceren. Via het theater leerde hij perfect Nederlands spreken en herwon hij zijn zelfvertrouwen .. Zo verliep zijn integratie sneller dan via de institutionele wegen …

Maar laat ons de inzet van kunst nog ruimer bekijken …. Hebben we werken niet vernauwd tot het begrip ‘job’ dat in een kruiswoordraadsel omschreven wordt met ‘klus’? Ik herinner me een bedrijfsbezoek aan de toen nog bestaande Boelwerf in Temse. Ik vroeg één van de lassers of het moeilijk was zo’n naden in een scheepsromp te lassen. Zijn antwoord luidde dat het een echt kunststukje was … Voor hem ging het niet over het lassen van naden maar wel over het maken van een boot .. en dat vergde meesterschap. Hoe kunnen we de creativiteit, de kunst van het vakmanschap verbonden aan de oude en nieuwe ambachten doortrekken naar alle beroepen? Waarom leggen we niet meer de nadruk op het ‘scheppende’ karakter van werk, op de waardecreatie? Waarom vertalen we wat we al werkend doen steeds in functionele termen en niet in de schoonheid van het bereikte resultaat? Waarom houden we toch vast aan STEM competenties en vinden we de toevoeging van de A van Art maar niets in het inrichten van STEAM onderwijs? Waarom doden we creativiteit, spontaniteit, verwondering, … zo vroeg en breed in het onderwijs?

En … hoe zou het HR beleid eruit zien indien het geïnspireerd of uitgedaagd zou worden door iemand uit de kunstensector? Misschien toch de moeite om op de HR agenda van 2023 te zetten, niet?